wystawy
Wspólny splot
Wspólny splot: początki polskiej szkoły tkaniny
Wernisaż: 9 grudnia 2023
Wystawa: 10 grudnia 2023 – 29 lutego 2024
Kuratorka: Marika Kuźmicz
Współpraca: Barbara Orłowska, Adam Parol
Display, identyfikacja wizualna: Łukasz Izert
Na wystawie prezentujemy prace: Magdaleny Abakanowicz, Jolanty Owidzkiej, Eleonory Plutyńskiej, Wojciecha Sadleya i Anny Śledziewskiej ze zbiorów Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.
„Pomimo różnych indywidualności poszczególnych twórców, wyraźnie różnych systemów myślenia, widzenia i rozumienia otaczających nas zjawisk, autorzy polscy zaprezentowali jednolity styl, który można nazwać polską szkołą".
Jolanta Owidzka
Zjawisko określane jako „polska szkoła tkaniny”, które przejawiło się za pośrednictwem grupy artystek i artystów w latach 60. XX w., w gruncie rzeczy miało swoje początki znacznie wcześniej. Za moment fundujący ten rozdział polskiej i światowej sztuki uważa się I Międzynarodowe Biennale Tkaniny w Lozannie (1962). To wydarzenie miało charakter manifestacji wręcz rewolucyjnej (tak określiła pokaz polskiej reprezentacji na Biennale międzynarodowa prasa), ale faktycznie proces jego kształtowania się był długotrwały, złożony i związany ze środowiskiem warszawskiej Szkoły Sztuk Plastycznych, a następnie tutejszej Akademii Sztuk Pięknych.
Współtworzące ten nurt osoby, które uczestniczyły w najważniejszych międzynarodowych wystawach tkaniny, odnosząc spektakularne sukcesy (m.in. Magdalena Abakanowicz, Jolanta Owidzka, Ada Kierzkowska czy Wojciech Sadley) miały wspólną historię, związaną z warszawską Akademią Sztuk Pięknych. Te wspólne studia odbywały się z udziałem wybitnych pedagogów, przede wszystkim Eleonory Plutyńskiej, Anny Śledziewskiej i Mieczysława Szymańskiego, którzy rozpoczęli swoją pracę twórczą i pedagogiczną jeszcze w okresie międzywojennym. Każde z nich odkrywało medium tkaniny na swój sposób, jednocześnie odnosząc się z szacunkiem i uważnością do tkackiej techniki i jej historii. Zdobytą praktyczną i teoretyczną wiedzę przekazali następnie kolejnej generacji artystów. Tak rozpoczęła się historia polskiej szkoły tkaniny. To niezwykły przykład międzypokoleniowej ciągłości, tradycji, która jest twórczo rozwijana z dekady na dekadę, pomimo historycznych przełomów i wstrząsów. Co więcej, zainicjowana w warszawskiej ASP historia ma swoją kontynuację. W ostatnich latach widoczne jest wzrastające ponownie zainteresowanie medium tkaniny i historią pedagogiki w tym zakresie, czego przykładem jest m.in. działalność Elizy Proszczuk, która w ramach własnej działalności artystycznej pracuje z dziedzictwem Eleonory Plutyńskiej.
Poprzez zestawienie tkanin autorstwa pierwszych pedagożek oraz przedstawicieli polskiej szkoły tkaniny z materiałami dokumentującymi działalność dydaktyczną na uczelni, uwidaczniamy fakt międzypokoleniowej łączności w tym zakresie.
Wystawa „Wspólny splot…” inauguruje badania Fundacji Arton nad historią tkaniny w warszawskiej ASP. W 2024 roku przygotowane przez nas wystawy będą prezentować dokonania zapomnianych lub nierozpoznanych do tej pory przedstawicielek tego medium.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
Współfinansowane przez Miasto st. Warszawa
Wernisaż: 9 grudnia 2023
Wystawa: 10 grudnia 2023 – 29 lutego 2024
Kuratorka: Marika Kuźmicz
Współpraca: Barbara Orłowska, Adam Parol
Display, identyfikacja wizualna: Łukasz Izert
Na wystawie prezentujemy prace: Magdaleny Abakanowicz, Jolanty Owidzkiej, Eleonory Plutyńskiej, Wojciecha Sadleya i Anny Śledziewskiej ze zbiorów Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.
„Pomimo różnych indywidualności poszczególnych twórców, wyraźnie różnych systemów myślenia, widzenia i rozumienia otaczających nas zjawisk, autorzy polscy zaprezentowali jednolity styl, który można nazwać polską szkołą".
Jolanta Owidzka
Zjawisko określane jako „polska szkoła tkaniny”, które przejawiło się za pośrednictwem grupy artystek i artystów w latach 60. XX w., w gruncie rzeczy miało swoje początki znacznie wcześniej. Za moment fundujący ten rozdział polskiej i światowej sztuki uważa się I Międzynarodowe Biennale Tkaniny w Lozannie (1962). To wydarzenie miało charakter manifestacji wręcz rewolucyjnej (tak określiła pokaz polskiej reprezentacji na Biennale międzynarodowa prasa), ale faktycznie proces jego kształtowania się był długotrwały, złożony i związany ze środowiskiem warszawskiej Szkoły Sztuk Plastycznych, a następnie tutejszej Akademii Sztuk Pięknych.
Współtworzące ten nurt osoby, które uczestniczyły w najważniejszych międzynarodowych wystawach tkaniny, odnosząc spektakularne sukcesy (m.in. Magdalena Abakanowicz, Jolanta Owidzka, Ada Kierzkowska czy Wojciech Sadley) miały wspólną historię, związaną z warszawską Akademią Sztuk Pięknych. Te wspólne studia odbywały się z udziałem wybitnych pedagogów, przede wszystkim Eleonory Plutyńskiej, Anny Śledziewskiej i Mieczysława Szymańskiego, którzy rozpoczęli swoją pracę twórczą i pedagogiczną jeszcze w okresie międzywojennym. Każde z nich odkrywało medium tkaniny na swój sposób, jednocześnie odnosząc się z szacunkiem i uważnością do tkackiej techniki i jej historii. Zdobytą praktyczną i teoretyczną wiedzę przekazali następnie kolejnej generacji artystów. Tak rozpoczęła się historia polskiej szkoły tkaniny. To niezwykły przykład międzypokoleniowej ciągłości, tradycji, która jest twórczo rozwijana z dekady na dekadę, pomimo historycznych przełomów i wstrząsów. Co więcej, zainicjowana w warszawskiej ASP historia ma swoją kontynuację. W ostatnich latach widoczne jest wzrastające ponownie zainteresowanie medium tkaniny i historią pedagogiki w tym zakresie, czego przykładem jest m.in. działalność Elizy Proszczuk, która w ramach własnej działalności artystycznej pracuje z dziedzictwem Eleonory Plutyńskiej.
Poprzez zestawienie tkanin autorstwa pierwszych pedagożek oraz przedstawicieli polskiej szkoły tkaniny z materiałami dokumentującymi działalność dydaktyczną na uczelni, uwidaczniamy fakt międzypokoleniowej łączności w tym zakresie.
Wystawa „Wspólny splot…” inauguruje badania Fundacji Arton nad historią tkaniny w warszawskiej ASP. W 2024 roku przygotowane przez nas wystawy będą prezentować dokonania zapomnianych lub nierozpoznanych do tej pory przedstawicielek tego medium.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
Współfinansowane przez Miasto st. Warszawa