aktualności
Warszawska pracownia Hanny Orzechowskiej
Fundacja Arton rozpoczyna pracę nad archiwum Hanny Orzechowskiej (1923-2008).
Hanna Orzechowska urodziła się 1 stycznia 1923 roku w Warszawie. W 1946 roku Hanna Orzechowska rozpoczęła studia w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi na Wydziale Architektury Wnętrz, w Zakładzie Grafiki pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego i na Wydziale Wzornictwa Włókienniczego. Brała udział w wykładach z historii sztuki prof. Władysława Strzemińskiego oraz w jego licznych plenerach w Nowej Wsi i Nowej Rudzie, razem z m.in. Stanisławem Fijałkowskim, Danutą Kulanką, Stefanem Krygierem, Bolesławem Utkinem, Judytą Sobel. Z Władysławem Strzemińskim wiązała ją do końca jego życia głęboka przyjaźń, a po jego śmierci w 1952 roku, Orzechowska wielokrotnie wspierała jego córkę, Nikę Strzeminską.
W 1951 roku obroniła dyplom z grafiki, a w 1952 roku dyplom druku na tkaninie. W latach 1952-1955 kontynuowała naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa.
W latach 1955-1957 pracowała jako projektantka druku na tkaninie w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie. W 1957 roku podjęła pracę na Wydziale Włókienniczym w Studium Druku Odzieżowego PWSSP w Łodzi pod kierunkiem prof. Teresy Tyszkiewicz. Zajmowała sie projektowaniem wstępnym, projektowaniem tkaniny odzieżowej, projektowaniem druku odzieżowego (1957-1959). Od 1963 roku prowadziła samodzielnie zajęcia z projektowania tkaniny drukowanej odzieżowej i dekoracyjnej oraz stworzyła, co bylo nowością pracownię tkaniny unikatowej. Od 1957 roku pracowała jako adiunktka w PWSSP w Łodzi, w późniejszym okresie (od 1973), jako profesora tej uczelni.
Tworzyła obrazy, kolaże, eksperymentowała z technikami malarskimi, w kompozycjach łączyła druk, elementy tekstylne, fotograficzne i rzeźbiarskie, tkaninę drukowana (filmodruki dla niej realizowały Warsztaty Doświadczalne PWSSP), grafikę, ilustracje (w latach 50. współpracowała m.in. z czasopismem „Nowa Kultura"). Należała do Klubu Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie. W 1947 roku wzięła udział w Ogólnopolskiej Wystawie Malarzy Awangardowych, obok m.in. Władysława Strzemińskiego, Stefana Wegnera, Lecha Kunki i Teresy Tyszkiewicz.
W 1979 roku włamanie i podpalenie warszawskiej pracowni pozbawiało ją znacznej części dorobku artystycznego, po tym tragicznym wydarzeniu Orzechowska przeżyła załamanie nerwowe, z którego jednak udało jej się podnieść. Pogarszajacy sie stan zdrowia uniemozliwił jej dalszą pracę twórczą.
W pierwszym okresie swej tworczosci (1955-58) Hanna Orzechowskapozostawala pod wpływem swojego profesora Władyslawa Strzemińskiego i jego koncepcji unizmu, ale jak sama mówiła, była to inspiracja polemiczna. Począwszy od 1960 roku artystka zaczęła eksperymentować z kolażem wypracowując własny, unikalny język twórczy.
Orzechowska zmarła w Paryżu w 2008 r. Jej archiwum nigdy nie było opracowane, jej dorobek nigdy nie był przedmiotem badań, nie wydano monografii artystki. Ten projekt jest pierwszym etapem przywołania dla polskiej kultury jej dorobku poprzez przeprowadzenie m.in. inwentaryzacji archiwum, wykładów o jej twórczości, oprowadzania po pracowni artystki oraz warsztatów.
Zadanie jest realizowane we współpracy z Agatą Siecińską, córką artystki oraz prof. Luizą Nader (WBASK ASP w Warszawie)
Zapraszamy do obejrzenia modelu 3D mieszkania-pracowni Hanny Orzechowskiej
https://wnetrza3d.pl/realizacje/fundacja-arton/pracownia-hanny-orzechowskiej-5763/
Link do wykładów dr Mariki Kuźmicz i prof. Luizy Nader
http://fundacjaarton.pl/?a=1000000&m=1
Link do oprowadzania po pracowni Hanny Orzechowskiej:
https://vimeo.com/manage/videos/794607111
Współfinansowane przez m.st. Warszawa
Hanna Orzechowska urodziła się 1 stycznia 1923 roku w Warszawie. W 1946 roku Hanna Orzechowska rozpoczęła studia w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi na Wydziale Architektury Wnętrz, w Zakładzie Grafiki pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego i na Wydziale Wzornictwa Włókienniczego. Brała udział w wykładach z historii sztuki prof. Władysława Strzemińskiego oraz w jego licznych plenerach w Nowej Wsi i Nowej Rudzie, razem z m.in. Stanisławem Fijałkowskim, Danutą Kulanką, Stefanem Krygierem, Bolesławem Utkinem, Judytą Sobel. Z Władysławem Strzemińskim wiązała ją do końca jego życia głęboka przyjaźń, a po jego śmierci w 1952 roku, Orzechowska wielokrotnie wspierała jego córkę, Nikę Strzeminską.
W 1951 roku obroniła dyplom z grafiki, a w 1952 roku dyplom druku na tkaninie. W latach 1952-1955 kontynuowała naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa.
W latach 1955-1957 pracowała jako projektantka druku na tkaninie w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie. W 1957 roku podjęła pracę na Wydziale Włókienniczym w Studium Druku Odzieżowego PWSSP w Łodzi pod kierunkiem prof. Teresy Tyszkiewicz. Zajmowała sie projektowaniem wstępnym, projektowaniem tkaniny odzieżowej, projektowaniem druku odzieżowego (1957-1959). Od 1963 roku prowadziła samodzielnie zajęcia z projektowania tkaniny drukowanej odzieżowej i dekoracyjnej oraz stworzyła, co bylo nowością pracownię tkaniny unikatowej. Od 1957 roku pracowała jako adiunktka w PWSSP w Łodzi, w późniejszym okresie (od 1973), jako profesora tej uczelni.
Tworzyła obrazy, kolaże, eksperymentowała z technikami malarskimi, w kompozycjach łączyła druk, elementy tekstylne, fotograficzne i rzeźbiarskie, tkaninę drukowana (filmodruki dla niej realizowały Warsztaty Doświadczalne PWSSP), grafikę, ilustracje (w latach 50. współpracowała m.in. z czasopismem „Nowa Kultura"). Należała do Klubu Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie. W 1947 roku wzięła udział w Ogólnopolskiej Wystawie Malarzy Awangardowych, obok m.in. Władysława Strzemińskiego, Stefana Wegnera, Lecha Kunki i Teresy Tyszkiewicz.
W 1979 roku włamanie i podpalenie warszawskiej pracowni pozbawiało ją znacznej części dorobku artystycznego, po tym tragicznym wydarzeniu Orzechowska przeżyła załamanie nerwowe, z którego jednak udało jej się podnieść. Pogarszajacy sie stan zdrowia uniemozliwił jej dalszą pracę twórczą.
W pierwszym okresie swej tworczosci (1955-58) Hanna Orzechowskapozostawala pod wpływem swojego profesora Władyslawa Strzemińskiego i jego koncepcji unizmu, ale jak sama mówiła, była to inspiracja polemiczna. Począwszy od 1960 roku artystka zaczęła eksperymentować z kolażem wypracowując własny, unikalny język twórczy.
Orzechowska zmarła w Paryżu w 2008 r. Jej archiwum nigdy nie było opracowane, jej dorobek nigdy nie był przedmiotem badań, nie wydano monografii artystki. Ten projekt jest pierwszym etapem przywołania dla polskiej kultury jej dorobku poprzez przeprowadzenie m.in. inwentaryzacji archiwum, wykładów o jej twórczości, oprowadzania po pracowni artystki oraz warsztatów.
Zadanie jest realizowane we współpracy z Agatą Siecińską, córką artystki oraz prof. Luizą Nader (WBASK ASP w Warszawie)
Zapraszamy do obejrzenia modelu 3D mieszkania-pracowni Hanny Orzechowskiej
https://wnetrza3d.pl/realizacje/fundacja-arton/pracownia-hanny-orzechowskiej-5763/
Link do wykładów dr Mariki Kuźmicz i prof. Luizy Nader
http://fundacjaarton.pl/?a=1000000&m=1
Link do oprowadzania po pracowni Hanny Orzechowskiej:
https://vimeo.com/manage/videos/794607111
Współfinansowane przez m.st. Warszawa
